ناخن جویدن در کودکان

ناخن جویدن کودکان

ناخن جویدن یکی از رایج‌ترین مشکلات کودکان دبستانی است و سن اوج آن حدود یازده‌سالگی است و در بین پسران بیش از دختران شایع است .

معمولاً کودکان در حال تنش و ناراحتی و فشار روانی به این عمل (ناخن جویدن) دست می‌زنند که منبع اصلی ناراحتی‌‏های آن‌ها نیز عمدتاً وضعیت و مشکلات خانواده و پس‌ از آن مدرسه است. اساساً بین ناخن جویدن و احساس ناراحتی و اضطراب رابطه معنی داری وجود دارد و در صورت بروز ناراحتی شدید، ناخن جویدن نیز شدت می‌یابد.
در برسی علل ناخن جویدن، عادت را نیز نباید از نظر دور داشت. برای حل این مشکل حتماً باید علت اصلی وجود اضطراب و ناراحتی کودک را که منجر به ناخن جویدن است شناسایی کرد و منشأ و مبدأ مشکل را از بین برد؛ چراکه صرف توجه به ناخن جویدن و بی‌توجهی به علل آن، نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند بلکه مشکل را تشدید می‌کند و درصورتی‌که والدین یا مربیان قادر به رفع مشکل نباشند می‌باید از مشاوران کارآمد و باتجربه کمک گرفت.

عوامل فشار روحی و روانی که باعث ناخن جویدن کودکان میشود

• درگیری پدر و مادر

یکی از مهم‌ترین عوامل فشار روانی کودکان، اختلاف والدین است که این اختلافات ممکن است به‌صورت مجادله لفظی و یا خدای‌نکرده به‌صورت درگیری فیزیکی باشد پس اگر می‌خواهیم مشکل کودک را حل کنیم باید به این اختلافات پایان دهیم.

• حسادت به برادر یا خواهر کوچک‌تر

تولد برادر یا خواهر کوچک‌تر، زمانی که کودک آمادگی لازم را قبل تولد او پیدا نکرده به همراه رفتار‏های نسنجیده والدین و نزدیکان،  عامل مهم در ایجاد فشار روحی و روانی برای کودک است که این مشکل با توجه بیشتر والدین و نزدیکان به او و ابراز محبت و احترام بیشتر به کودک و بی‌توجهی به نوزاد تازه متولدشده (به صورتی که در حد ضرورت و در حد نیاز به آن نوزاد توجه شود ) در حضور کودک تا حد زیادی مرتفع خواهد شد.

• نگرانی ناشی از عدم مشارکت

 وقتی کودک، گروه همسالان را در حال بازی یا فعالیت گروهی می‌بیند و به جهت کم‌رویی یا عدم آشنایی با آنان، در آن فعالیت‌ها مشارکت نمی‌کند، ناخن می‌جود. شما می‌توانید زمینه‌‏های این مشارکت را با آشنا کردن کودکان باهم فراهم‌سازید و این مشکل را مرتفع نمایید.

• ترس از سرزنش و تنبیه

عامل دیگر در ایجاد فشار روانی کودکان تهدید دائم به تنبیه و سرزنش کودک است که آرامش او را برهم می‌زند؛ لازم است مجدداً این نکته را یادآور شویم که تنبیه و سرزنش از نظر تعالیم دینی و روانشناسی اصلاً قابل تائید نیست و همیشه تنبیه و سرزنش مکرر اثر تخریبی داشته، تنبیه ازنظر متخصصان تعلیم و تربیت زمانی توصیه می‌شود که تشویق و عوامل تربیتی دیگر مؤثر واقع نشود در این صورت می‌توان از عوامل تنبیهی استفاده کرد آن‌هم به میزان لازم و در حد تعادل نه اینکه در حد افراط‌ و تفریط.

• تماشای فیلم‏‎های ترسناک

تماشای فیلم‏‎های ترسناک عامل دیگر برای ایجاد فشار‏های روحی و روانی در کودکان است که توصیه می‌شود کودکان را از دیدن فیلم‎‏های ترسناک و عاطفی منع کنید تا آرامش روانی آن‌ها به هم نخورد.

۲ Responses

دیدگاهتان را بنویسید