کار کردن یا کار نکردن پسران؟

پسر شما با کار نکردن چه چیزی را از دست خواهد داد؟

در سرتاسر تاریخ بشریت، پسران به‌محض برخورداری از توان جسمی شروع به کار می­‎کردند. ازاین‌رو، در فرهنگ­‎های اجدادی ما سنت منطقی با قدمتی طولانی وجود دارد که در صورت امکان، پسران هر چه سریع‌تر در سنین نوجوانی به‌کارگماشته شوند. در حال حاضر بازار جهانی به‎‏طور مداوم در حال تغییر است و شرایط و موقعیت­‎های مرتبط با آن نیز برای مردان جوان و پسرانی که نحوۀ رقابت را در بازار جهانی و در زمان مناسب خود نیاموخته باشند، بسیار هولناک خواهد بود.

اگر در مورد اینکه چه‌کارهایی از دستتان برمی‌آید، به فکر فرورفته‌اید، توجه و بررسی مسئله سرگرمی، به‏‎خصوص سرگرمی‎­های مرتبط با دنیای مجازی و اینکه تا چه اندازه جانشین «زمان کاری» اجداد ما شده‌اند، می‏‎تواند در این زمینه مفید واقع شود. برخی خانواده­‎ها تصور می‎­کنند همین‌که پسرشان با ابزار الکترونیکی عصر حاضر سرگرم باشد، خود عاملی در جهت آموزش درست وی برای زندگی آینده خواهد بود، زیرا به‏‎طور روزافزون فناوری آن‌ها پیشرفت خواهد کرد. تأییدی تلویحی هم بین برخی خانواده‎‏ها دیده می­‎شود که: «اجازه دهید پسران تا زمانی که جوان هستند در آرامش و بی‏‎دغدغه به سر ببرند؛ چون نهایتاً زندگی برای آن‌ها در آینده دشوار خواهد بود»!

باوجوداینکه خود شما هستید که درنهایت راجع به خوب و بد هر کار پسرتان تصمیم‏‎گیری می‏‎نمایید، اما این نکات را نیز به خاطر داشته باشید: پسرانی که تمامِ‌وقت خود را تنها صرف سرگرم کردن از طریق رسانه، فضای مجازی، یا گروه هم سن و سالان خویش می­‎کنند، ممکن است در آینده و زندگی حرفه‌ای‌شان گام­‎های بیشتری را از پسران دیگر عقب­ بمانند. حتی آن‌ها در طول روز از فواید زیر بی‎نصیب خواهند ماند:

• یادگیری فراهم کردن مهارت‎ها و الزامات مرتبط با حرفه و شغل، از حیث سرِوقت حاضر شدن در محل کار، انجام وظایف و امور از پیش برنامه‌ریزی‌شده و اغلب سنجش‎پذیر، مسئولیت‏‎پذیری، همکاری و تشریک‌مساعی در کارهای گروهی که بر اساس آن آینده خود و آینده فرزندانشان رقم خواهد خورد و تحت‎تأثیر قرار خواهدگرفت.
• محروم ماندن از تعالیم، آموزش و یادگیری مهارت­‎های جدید، خواه فیزیکی، ذهنی، عاطفی و یا اجتماعی.
• محروم ماندن از برقراری ارتباطات سازنده با افراد خردمند و هدفمندی که تجارب و داستان­‎های خود را با دیگران به اشتراک می­گذارند.
• کشف نشانه­ و علائم ایجاد و ارتقای اعتمادبه‌نفس در خویشتن که مستقیماً با نحوۀ عملکرد وی مرتبط می­گردد؛ نه صرفاً با بیهوده مشغول ماندن و سرگرم بودن.
• کسب تجاربی در خصوص قضاوت یا موردانتقاد واقع‌شدن، رد صلاحیت شدن و نیز موفقیت حین انتقاد از وی.
• شکل‏‎گیری دیدگاه­‎ها در رابطه با انتخاب تصمیمات درست راجع به هدف زندگی.

زمانی که مقوله پسران و کار کردن آن‌ها را حین صحبت با شرکت­‎ها مطرح نمودم، مدیران عامل، اغلب جزو اولین اشخاصی بودند که این‌گونه اظهارات خود را بیان کردند: «من به‌شدت راجع به ورود پسران بی‏‎تجربه به بازار کار هیجان‌زده‌ام. شما می‏‎توانید روی خیلی از آن‌ها حساب کنید». از طرفی برخی از آن‌ها با ناراحتی این‌گونه بیان کردند که:

                                                      «متأسفانه در دنیای امروز به نظر می­‎رسد دختران از جهت ورود به بازار کار، به نسبت باتجربه‎­تر و آماده‎­تر از پسران هستند».

این مسئله شاید یکی از مهم‌ترین دلایلی محسوب می­‎گردد که شمارا به‌سوی خانوادۀ خویش، بازار کار و جامعه، به‌منظور کمک به پسرتان در یافتن شغل و حرفه سوق می‎دهد. دختران به‎‏طور متوسط زودتر از پسران به بلوغ می­‎رسند.

به همین دلیل در تاریخ زندگی بشر همواره این انتظار بوده که پسران به‌محض برخورداری از توان کاری هر چه سریع‌تر حرفه‎­ای را برگزینند تا زودتر به بلوغ حرف‎ه­ای و فکری دست یابند؛ اما بی‏‎بهره ماندن از حرفه در این سنین، پسران را آن‌طور که باید آماده رویارویی با چالش­‎های زندگی (و کاری به‌اندازه دختران) نخواهدکرد. باوجوداینکه باعث مسرت و خوشحالی است که دختران ما اغلب به‌راحتی شغل خود را پیدا می‏‎کنند، اما از طرفی دیگر باعث نگرانی است که برادران همان دخترانی که به‌سرعت وارد بازار کار می­‎شوند، مهارت­‎های لازم و عزت‏‎نفس موردنیاز جهت پذیرش شغلی که باید به انجام آن مشغول باشند را هرگز به دست نخواهندآورد! درحالی‌که همین پسران در زندگی آینده باید عهده‏‎دار مسئولیت‌های همسرداری و پدری شوند.

یکی از کارهای مهمی که شما می‏‎توانید در حمایت پسرتان انجام دهید، این است که او را در سن دوازده یا سیزده‌سالگی به تفکر و تعمق راجع به این‌که از پس انجام چه‌کاری برمی‎­آید، مجاب کنید. اگر ورزشکار است از وی بخواهید به مربیگری بچه­‎های کوچک‌تر مشغول شود. اگر علاقه‏‎مند به ‏امور دانشگاهی و علمی است، او را به‌سوی آموزش دادن سوق دهید. اشتغال به حرفه و انجام رساندن وظیفه در هر حوزه‎­ا‎ی، لزوماً جایگزین شغل آیندۀ وی نخواهد شد، اما دست‎کم فرصتی جهت انجام کاری شرافتمندانه را برایش فراهم خواهدنمود.